Rząd Donalda Tuska zgodził się na handel kwotami połowowymi na Bałtyku. Opozycja domaga się dymisji wiceministra rolnictwa Kazimierza Plockego, który w rządzie odpowiada za sprawy rybołówstwa.
Marek Gróbarczyk, eurodeputowany PiS (Europejscy Konserwatyści i Reformatorzy), poinformował na swojej stronie internetowej, że 18 maja na forum Komisji Rybołówstwa Parlamentu Europejskiego odbyło się spotkanie z Marią Damanaki, unijną komisarz ds. rybołówstwa. "Zgodnie z jej słowami udało się uzyskać zapewnienie, iż Bałtyk zostanie de facto sprywatyzowany. Przedstawiciele polskiego rządu - Kazimierz Plocke i Marcin Ruciński - mieli się zgodzić na handel kwotami połowowymi" - napisał eurodeputowany Gróbarczyk.
Henryk Kowalczyk, poseł PiS, członek sejmowej Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, nie ukrywa oburzenia decyzją przedstawicieli rządu. Przyznaje, że Klub Parlamentarny PiS bierze pod uwagę postawienie wniosku o odwołanie wiceministra Plockego. - Jeżeli wszystko się potwierdzi, to po prostu nas sprzedano. Jestem tym zbulwersowany, zwłaszcza że po przystąpieniu Polski do UE przyjęto program rybacki na lata 2004-2006, który właściwie polegał głównie na złomowaniu kutrów - ocenia Kowalczyk.
Jerzy Wysoczański, prezes Związku Rybaków Polskich, jest bardzo zaniepokojony sytuacją. - To sprzedaż Polski. Uczyniono to bez żadnego uzgodnienia społecznego, pominięto konsultacje ze związkami - oznajmia Wysoczański. - Zgoda na handel kwotami połowowymi oznacza zagładę i likwidację polskiej floty rybackiej - alarmuje Jerzy Wysoczański. Przypomina, że ZRP wielokrotnie kierował do premiera Donalda Tuska pisma w sprawie zgubnych dla polskiej floty rybackiej poczynań wiceministra Plockego.
Potwierdza to Grzegorz Hałubek, były wieloletni prezes Związku Rybaków Polskich i armator kutra z Ustki. - Tych kwot i tego systemu nie chce żaden związek w Polsce. To jest działanie poza plecami rybaków i oni przeciw temu protestują! - zaznacza Hałubek. Wskazuje, że uczestniczył w wielu spotkaniach na temat forsowanego pomysłu z handlem kwotami połowowymi, który "spośród państw UE funkcjonuje tylko w Danii". - Żaden inny kraj unijny nie zastosował tej regulacji. Ponieważ powszechnie wiadomo, że taki system, gdziekolwiek został wprowadzony, oznaczał zrujnowanie rybołówstwa - podkreśla. - Klasycznym przykładem jest Islandia, gdzie najpotężniejsza w Europie flota rybacka pod względem ilości łowionych ryb została całkowicie zdegradowana - dodaje Hałubek. Według niego, w wyniku wprowadzenia tego systemu następuje proces skupowania kwot połowowych przez bogatych armatorów od biedniejszych i mniejszych. - W efekcie następuje kumulacja kwot połowowych przy całkowitym niszczeniu małych i średnich jednostek, gdzie jest najwięcej miejsc pracy - wskazuje Grzegorz Hałubek. Uważa on, że zgoda przedstawicieli rządu na plany komisarz Damanaki zmierza do likwidacji polskiego rybołówstwa. Niestety, Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi nie udzieliło nam wyjaśnień na temat spotkania przedstawicieli rządu z unijną komisarz.
Jacek Dytkowski
Rybołówstwo
Zanosi się na prywatyzację Bałtyku
20 maja 2010 |
Źródło:
USD
EUR
CHF
GBP
21.05.2010---
W związku z publikacjami prasowymi dotyczącymi polskiego stanowiska zaprezentowanego na spotkaniu unijnych ministrów ds. rybołówstwa w Vigo, w dniach 4-5 maja br. w sprawie reformy Wspólnej Polityki Rybackiej poniżej przedstawiamy tekst tego stanowiska.
Jednocześnie uprzejmie informujemy, że jest ono zgodne z przyjętym przez Rząd RP i Polski Parlament stanowiskiem do tzw. Zielonej Księgi mówiącej o reformie Wspólnej Polityki Rybackiej UE.
*******
Stanowisko polskie przedstawione na spotkaniu w Vigo (4-5 maja 2010 r.) przez sekretarza stanu Kazimierza Plocke:
1.Konieczne jest utrzymanie zasady relatywnej stabilności w obecnym kształcie. Relatywna stabilność jest podstawą funkcjonowania Wspólnej Polityki Rybackiej od momentu jej powstania w 1983 r. Jakiekolwiek zmiany tej zasady mogą negatywnie wpłynąć na przyszłość sektorów rybackich poszczególnych państw członkowskich, niezależnie od oceny ich zdolności połowowej w relacji do dostępnych zasobów i działań podjętych w celu dostosowania wielkości floty. A zatem – zmiany relatywnej stabilności są niepotrzebne.
2.Polska przychyla się do tezy Komisji, że rozwiązanie problemu nadmiernej zdolności połowowej jest warunkiem koniecznym dla poprawy sytuacji europejskiego rybołówstwa. Już teraz mamy narzędzie pozwalające na rozwiązanie tego problemu w ramach Europejskiego Funduszu Rybackiego. Mogą one przynieść większą wartość dodaną niż dotychczas, co wymaga determinacji politycznej i konsekwencji tych państw członkowskich, których udziałem jest problem nadmiernej zdolności połowowej. Polska uczyniła wiele, aby dostosować swoją zdolność połowową do zasobów, redukując swą flotę o ponad jedną trzecią.
3.Unijna polityka rybacka wymaga weryfikacji sposobu zarządzania w celu zachowania swej wiarygodności. Opowiadamy się za dążeniem do regionalizacji procesu decyzyjnego oraz za zwiększoną rolą środowisk rybackich i naukowych przy podejmowaniu decyzji. Regionalizacja musi dać społecznościom lokalnym realny wpływ na decyzje, które ich dotyczą. W tej nowej architekturze istotne znaczenie będzie mieć relacja procesów regionalnych z obecnymi gremiami decyzyjnymi w Brukseli. Gremia regionalne, skupiające administracje, rybaków i naukowców, powinny wypracowywać rekomendacje w kwestiach technicznych, które będą, co do zasady wiążące dla komitologii.
4.Dla sukcesu tej ambitnej reformy Wspólnej Polityki Rybackiej zasadnicze znaczenie będzie mieć struktura wsparcia finansowego. Kwestią całkowicie bezsporną jest zachowanie podstawowych zasad finansowania, a zwłaszcza podejścia regionalnego opartego na spójności terytorialnej. Wsparcie to powinno być skorelowane z potrzebami lokalnych społeczności rybackich, odczuwających bolesne konsekwencje redukcji zdolności połowowej. Społeczności te, w zdecydowanej większości przypadków, są ulokowane w obecnych obszarach konwergencji.
W odniesieniu do zewnętrznych aspektów Wspólnej Polityki Rybackiej, zdaniem Polski należy podkreślić dwie główne kwestie:
1.Zarządzanie flotą dalekomorską ma zupełnie inny kontekst niż w wodach wspólnotowych – jest poddane globalnej konkurencji. Globalna jest również odpowiedzialność za stan zasobów. Przedsiębiorczość unijnego sektora dalekomorskiego nie powinna być ograniczana przez zbyt restrykcyjny reżim zdolności połowowej wewnątrz Unii. Należy więc uelastycznić zarządzanie zdolnością połowową dla segmentu floty globalnej, prowadzącej połowy poza wodami wspólnotowymi i wodami północnego Atlantyku, przy pełnym przestrzeganiu zasad odpowiedzialnego i zrównoważonego rybołówstwa. Jest to niezbędne, aby zachować prawa historyczne państw członkowskich. Takie rozwiązania Polska popiera.
2.Należy dążyć do zwiększenia konkurencyjności unijnych produktów rybnych w stosunku do produktów importowanych z krajów trzecich. Produkty pochodzące spoza UE powinny spełniać równie wysokie standardy, co produkty unijne – w zakresie:legalności połowów z których pochodzą;
3.standardów weterynaryjnych i sanitarnych;
4.braku szkodliwości ich produkcji dla środowiska naturalnego.
Instrumenty, które już posiadamy w zakresie walki z nielegalnymi połowami powinny być ciągle udoskonalane dla osiągnięcia tych celów.
Lista organizacji i instytucji, które zostały zaproszone do dyskusji na temat „Zielonej księgi” w sprawie reformy Wspólnej Polityki Rybackiej:
1.Kołobrzeska Grupa Producentów Ryb;
2.Krajowa Izba Producentów Ryb w Ustce;
3.Organizacja Producentów Rybnych Władysławowo;
4.PPiUR „Szkuner” we Władysławowie;
5.Stowarzyszen ie Armatorów Rybackich w Kołobrzegu;
6.Zrzeszenie Rybaków Morskich- Organizacja Producentów w Gdyni;
7.Związek Rybaków Polskich w Ustce;
8.Stowarzyszenie Armatorów Łodziowych;
9.Stowarzyszenie Rybaków Zalewu Wiślanego;
10.Polskie Stowarzyszenie Przetwórców Ryb;
11.Zrzeszenie Rybaków Zalewów Szczecińskiego, Kamieńskiego i Jeziora Dąbie;
12.Stowarzyszenie Rybak w Tolkmicku;
13.Aukcja Rybna Ustka;
14.Północnoatlantycka Organizacja Producentów;
15.Ogólnopolski Związek Pracodawców Rybackich;
16.DALMOR S.A w Gdyni;
17.Dalekomorska Kampania Połowowa Dalmor Sp. z o.o.;
18.Stowarzyszenie Producentów Ryb Łososiowatych;
19.Krajowa Sekcja Morska Marynarzy i Rybaków NSZZ „Solidarność”;
20 .Federacja Związków Zawodowych Morska Marynarzy i Rybaków;
21.Krajowa Federacja Towarzystw Wędkarskich Kwidzyn;
22.Zarząd Główny Polskiego Związku Wędkarskiego;
23.Zarząd Portu Morskiego Mrzeżyno;
24.Stowarzyszenie Armatorów Jachtów Komercyjno- Sportowych;
25.Stacja Morska UG w Helu;
26.Akademia Morska w Szczecinie;
27.Akademia Morska w Gdyni;
28.Akademia Rolnicza w Szczecinie;
29.Uniwersytet Warmińsko-Mazurski;
30.Instyt ut Rybactwa Śródlądowego;
31.Okręgowy Inspektorat Rybołówstwa Morskiego w Gdyni;
32.Okręgowy Inspektorat Rybołówstwa Morskiego w Szczecinie;
33.Okręgowy Inspektorat Rybołówstwa Morskiego w Słupsku;
34.Urząd Morski w Słupsku;
35.Urząd Morski w Gdyni;
36.Urząd Morski w Szczecinie.
PortalMorski.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.