W ubiegły piątek Imor, statek badawczy Instytutu, wypłynął na Zatokę Gdańską, aby poszukać na to pytanie odpowiedzi i po raz kolejny zlustrować wrak Stuttgarta oraz dno morskie wokół. Dzięki uprzejmości władz Instytutu, na pokładzie statku znalazł się także nasz reporter, który miał okazję obserwować hydrografów podczas pracy, a także poznać narzędzia, którymi się posługują.
Atmosfera i sonary
Zbudowany w 2005 roku Imor ma 32,5 m długości, 10,5 m szerokości i 327 ton wyporności. Nie jest to wielka jednostka. Posiada jednak kilka cech, które czynią ją niezwykłą. Po pierwsze, Imor jest katamaranem, jedynym tego rodzaju statkiem badawczym w naszym kraju. Po drugie, z zanurzeniem maksymalnym 2,41 metra, nadaje się do badania morza w strefie przybrzeżnej. Może też wpływać na zalewy oraz w ujścia rzek, czyli na akweny niedostępne innym, większym jednostkom. Po trzecie, jest niezwykle zwinny i cichy.
Cechę tę obserwujemy już w momencie wyjścia statku z portu w Gdyni. Kapitan jednostki, Andrzej Dziubich, dowodzący nią od sześciu lat, kieruje Imorem bez najmniejszego trudu. Statek poddaje się każdemu, najdrobniejszemu nawet poruszeniu jego dłoni.
- Jest to możliwe dlatego, że Imor ma cztery pędniki, po dwa na dziobie i na rufie, które mogą działać niezależnie od siebie - tłumaczy imiennik kapitana, mechanik Andrzej Ciurak. - System napędowy jest spalinowo-elektryczny. Mamy trzy generatory, które wytwarzają prąd dla statku i napędu. Imor potrzebuje sporo prądu. Nie tylko do napędu, ale także do wszystkich innych urządzeń znajdujących się na pokładzie, szczególnie badawczych. A trzeba powiedzieć, że statek jest wprost naszpikowany nowoczesną elektroniką. Długo można by wymieniać sprzęt, który się na nim znajduje. Czyni to Imora najnowocześniejszym statkiem badawczym pływającym pod polską banderą. - Naprawdę nie mamy się czego wstydzić - mówi z dumą, pracujący na jego pokładzie hydrograf Wojciech Konieczny. - To czym dysponujemy, to najwyższa światowa półka.
Jego słowa to nie czcze przechwałki. Utrzymanie Imora kosztuje. Statek musi więc na siebie zarabiać. Znaczy to, że władze Instytutu Morskiego muszą nieustannie walczyć o nowe kontrakty. Gdyby na jego pokładzie nie było tych wszystkich urządzeń do badania morza, nikt nie chciałby go wynajmować do pracy. Tymczasem statek nie może narzekać na brak klientów.
- Pływamy głównie po Bałtyku i Morzu Północnym - wyjaśnia kapitan Dziubich. - Wykonujemy nie tylko projekty ściśle naukowe, ale również prace na rzecz przemysłu wydobywczego czy energetyki. Kilka lat temu Imor, wraz z grupą pasjonatów, szukał też wraku legendarnego okrętu podwodnego Orzeł. To była dla nas prestiżowa praca, ale i znakomita reklama.
Nie tylko jednak możliwości techniczne statku kuszą jego potencjalnych klientów. Równie ważne są panujące na nim, znakomite, warunki socjalno-bytowe i atmosfera. Imor może zabrać na pokład 16 osób (5 to załoga stała) w ośmiu kabinach 1-osobowych i czterech 2-osobowych. Wszystkie pomieszczenia są klimatyzowane i mają własne węzły sanitarne.
W kuchni rządzi niepodzielnie Mirosław Radzikowski. Trzeba podkreślić, że podawane w mesie posiłki to jeszcze jeden mocny argument zachęcający do wynajęcia statku. W każdym razie nie bez znaczenia. Warto dodać, że załoga stała Imora, którą poza kapitanem, mechanikiem i kucharzem tworzą jeszcze bosman Wiesław Banasiak i oficer pokładowy Jerzy Bogdanowicz (podczas naszego pobytu na statku był jeszcze praktykant Donat Piaskowki), stanowi nie tylko zgraną całość, ale i zespół doskonale rozumiejący swoją rolę.
- U nas nie ma przeciwstawienia: załoga kontra operatorzy sprzętu czy naukowcy - wyjaśnia Bogdanowicz.. - Jesteśmy na statku badawczym, musimy ściśle ze sobą współpracować, bo mamy przecież wspólne cele do zrealizowania.
USG wraku
Wrak Stuttgarta położony jest na Zatoce Puckiej, niecałe 3 mile morskie na północny-wschód od Gdyni, na głębokości ok. 20 metrów. Dotarcie na miejsce nie zajmuje nam zbyt wiele czasu. Imor może pływać z prędkością 10 węzłów.
USD
EUR
CHF
GBP