W zaciszu rządowych gabinetów toczy się zaciekła walka o to, który resort przejmie kontrolę nad żeglugą śródlądową w kraju. Na przeciwległych biegunach stanęły dwa ministerstwa, dotąd mające najwięcej do powiedzenia w kwestii zagospodarowania Wisły. Ministerstwo Środowiska chce, by w nowym prawie wodnym pojawiły się zapisy przekazujące temu resortowi kompetencje do prowadzenia spraw żeglugi.
W ten sposób spełniony zostałby skądinąd słuszny postulat skoncentrowania w jednym ręku kompetencji związanych z zagospodarowaniem Wisły.
Przeciwko tej koncepcji stanowczo protestuje "superresort" kierowany przez wicepremier Elżbietę Bieńkowską - Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju.
Przedstawiciele resortu argumentują, że wyłączenie tej gałęzi z systemu transportowego i przekazanie pod egidę resortu środowiska spowoduje jej degradację. Nie obyło się też bez zarzutów o psucie prawa.
Dla Ministerstwa Środowiska przygotowywane właśnie zmiany w prawie wodnym są podstawą dla głębszej reformy gospodarowania wodami śródlądowymi.
Urzędnicy resortu niemalże od nowa rozpisują role w nowym systemie. Zgodnie z forsowanymi przez nich rozwiązaniami, zniknąć mają dotychczasowe regionalne zarządy gospodarki wodnej (aż siedem urzędów).
W ich miejsce mają zostać powołane nowe urzędy: dwa zarządy dorzecza (po jednym dla Wisły oraz Odry) oraz sześć urzędów gospodarki wodnej. Według propozycji Ministerstwa Środowiska, zniknąć powinno też osiem urzędów żeglugi śródlądowej, a ich kompetencje zasadniczo zostałyby przypisane nowo powstałym urzędom gospodarki wodnej oraz (w części) bezpośrednio ministrowi środowiska. Ten sam minister, poprzez prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, miałby sprawować pełny zarząd nad rzekami o znaczeniu krajowym.
- Uzasadnieniem dla tej propozycji jest koncepcja umiejscowienia kluczowych zadań związanych z gospodarką wodną w jednym wyspecjalizowanym organie administracji rządowej - podkreśla Sławomir Brodziński, podsekretarz stanu w Ministerstwie Środowiska, w jednym z pism wymienianych w ramach uzgodnień międzyresortowych. Jak podkreśla, kierunek zmian ma zadośćuczynić dyrektywom unijnym. Tymczasem Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju nie chce lekką ręką wyzbyć się kontroli nad żeglugą śródlądową, a jego przedstawiciele zdają się sugerować, że resort środowiska nie ma pojęcia, na co się porywa.
- Żegluga śródlądowa jest gałęzią transportu, która stanowi element infrastruktury transportowej. Wyłączenie jej z systemu transportowego doprowadziłoby do zdezintegrowania tego systemu oraz mogłoby jeszcze bardziej osłabić jej pozycję - argumentuje Marcin Kubiak, podsekretarz stanu w MIiR w odpowiedzi na przygotowywany projekt zmian.
W dalszej części pisma Kubiak ostrzega, że "w przypadku ich realizacji należy przewidywać istotne problemy w funkcjonowaniu administracji odpowiedzialnej za bezpieczeństwo żeglugi śródlądowej". Mało tego, wprost zarzuca kolegom odpowiedzialnym za środowisko przekraczanie własnych kompetencji poprzez przejmowanie kontroli nad dziedziną przypisaną MIiR.
Według tego resortu, włączenie urzędów żeglugi śródlądowej w struktury Ministerstwa Środowiska spowoduje chaos w przepisach - sytuację, w której minister infrastruktury będzie wydawał regulacje transportowe dla instytucji podległych ministrowi środowiska.
A jednak Rządowe Centrum Legislacji odpowiedzialne za spójność tworzonych przepisów prawa podobnych zagrożeń prawnych nie dostrzega. W swoich uwagach porusza jedynie kwestie drugorzędne, związane z ustalaniem obwodów rybackich na rzekach. Teraz projekt prawa wodnego ma trafić pod obrady Komitetu Rady Ministrów. To tam zapadną dalsze decyzje, w jakim kierunku pójdą zmiany w systemie zagospodarowania rzek. Termin posiedzenia Komitetu Rady Ministrów poświęconego tej tematyce nie jest jeszcze znany.
Tymczasem Bruksela naciska, byśmy jak najszybciej uporali się z dostosowaniem krajowych regulacji w zakresie gospodarki rzekami do wytycznych unijnych. Ostateczny termin wprowadzenia zmian mija w przyszłym roku.
Łukasz Kłos
USD
EUR
CHF
GBP