Wiemy, który gazowiec jako pierwszy zawinie do importowego terminalu LNG w Świnoujściu. Jak najpierw nieoficjalnie się dowiedzieliśmy, i co następnie na zapytanie Portalu Morskiego zostało potwierdzone przez jeden z najważniejszych podmiotów odpowiedzialnych za obsługę wizyty statku w polskim porcie, pierwszym gazowcem LNG, jaki zawinie z ładunkiem do portu zewnętrznego w Świnoujściu będzie Al Nuaman.
Statek, który obecnie oczekuje na kotwicowisku Fujairah, rozpocznie załadunek najprawdopodobniej 18 listopada. Do Świnoujścia może dotrzeć teoretycznie już 11 grudnia i wstępnie jest na ten dzień awizowany, jednak różne okoliczności (w tym warunki pogodowe) mogą spowodować wydłużenie czasu jego podróży o kilka dni.
Teraz już raczej nic się nie zmieni, jeżeli chodzi i przydział statku do pierwszego ładunku LNG dla Swinoujścia, ale wcześniej awizowany był do naszego portu inny gazowiec Q-Flex - Al Ghashamiya.
Al Nuaman, który wcześniej uczestniczył już w dostawach LNG do Europy (np. do Wielkiej Brytanii), a ostatnią podróż odbył do Japonii, należy do typoszeregu Q-Flex katarskiego armatora Nakilat.
Statek, który jako pierwszy zawinie do Świnoujścia z ładunkiem LNG, został przekazany do eksploatacji 26 listopada 2009 roku przez stocznię Daewoo Shipbuilding and Marine Engineering Co. Ltd. z wyspy Geoje w Korei Południowej armatorowi Nakilat i długoterminowo wyczarterowany spółce Qatar Liquefied Gas Company Limited (4), znanej jako QG4.
Przypomnijmy, że certyfikat zakończenia montażu wszystkich systemów krytycznych instalacji terminalu importowego (regazyfikacyjnego) LNG w Świnoujściu został podpisany przez wykonawcę i inwestora w dniu 09 października 2015 r.
Tym samym, potwierdzono zakończenie kluczowych prac budowlanych w ramach inwestycji. Trwa proces rozruchu, który ostatecznie umożliwi przyjęcie pierwszej dostawy skroplonego gazu ziemnego z Kataru.
W ramach procesu rozruchu, główne obiekty terminalu, czyli zbiorniki LNG, przechodzą od października proces suszenia i tzw. inertyzacji, czyli całkowitej redukcji tlenu w instalacji (wypartego gazem obojętnym). Wykorzystanych w tym procesie zostanie ponad 800 tysięcy metrów sześciennych gazu obojętnego, jakim jest azot. Temperatura w zbiornikach wynosiła pod koniec I połowy października - 20 stopni Celsjusza. Azot, tym razem w formie ciekłej, posłużył także do wstępnego schładzania rurociągów do temperatury - 130 stopni. Zbiorniki do tej temperatury zostaną natomiast schłodzone za pomocą oparów z LNG już po przypłynięciu pierwszego metanowca.
Generalny wykonawca terminalu LNG w Świnoujściu, na mocy podpisanego we wrześniu br. aneksu do umowy, zobowiązał odebrać pierwszą dostawę LNG w grudniu tego roku. Gaz z pierwszej dostawy posłuży do testów w warunkach rzeczywistych - rozruchu technologicznego, w skład którego wchodzą m.in. takie procesy, jak schłodzenie, stabilizacja pracy instalacji czy przeprowadzenie ruchu próbnego całego terminalu. Gaz z pierwszej dostawy, po przeprowadzeniu wszystkich prób, zostanie wtłoczony do sieci przesyłowej i trafi do polskich odbiorców. Druga dostawa LNG do Świnoujścia, która zapewni gaz na pozostałe próby eksploatacyjne, zostanie przeprowadzona w pierwszym kwartale przyszłego roku (niektóre źródła mówiły o lutym 2016 r.). Komercyjna eksploatacja terminalu LNG będzie możliwa w drugim kwartale, po pozyskaniu wszystkich niezbędnych decyzji administracyjnych i podpisaniu protokołu odbioru do użytkowania.
Terminal do odbioru skroplonego gazu ziemnego (LNG) w Świnoujściu umożliwi odbiór gazu ziemnego drogą morską praktycznie z dowolnego kierunku na świecie. Początkowa zdolność regazyfikacyjna wyniesie 5 mld m³ i odpowiadać będzie ok. jednej trzeciej polskiego zapotrzebowania na gaz ziemny. Analizowana jest możliwość rozbudowy mocy terminalu o połowę - do 7,5 mld m³ rocznie, co stanowi połowę rocznego zapotrzebowania na gaz w Polsce. Świnoujski terminal będzie jedyną tej wielkości instalacją w Europie Środkowo-Wschodniej.
Inwestycja jest ważnym elementem budowy bezpieczeństwa energetycznego Polski. Razem z nowymi gazociągami, interkonektorami, podziemnymi magazynami i własnym wydobyciem, tworzy mocny fundament niezależności gazowej naszego kraju. Jest elementem strategii zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego Polski.
Piotr B. Stareńczak, rel (Polskie LNG)
Fot.: Ian Thomas
Al Nuaman- charakterystyka podstawowa
imię statku Al Nuaman
nr IMO 9431135
sygnał wywoławczy V7QF7
państwo bandery Wyspy Marshall'a
port macierzysty Majuro
stocznia Daewoo Shipbuilding & Marine Engineering, Geoje, Korea Południowa
stoczniowy nr budowy 2285
typ (projekt) statku Q-Flex
system zbiorników ładunkowych GTT No. 96
podniesienie bandery 1 listopada 2009 r.
przekazanie do eksploatacji według różnych źródeł - 24 lub 26 listopada 2009 r.
armator zarejestrowany (bezpośredni formalny właściciel) Nakilat DSME 2285 Inc
armator (właściciel) Nakilat
czarterujący Qatar Liquefied Gas Company Limited (4)
długość całkowita 315,00 m (niektóre źródła podają 315,17m)
długość między pionami 303,00 m
szerokość maksymalna 55,40 m
szerokość konstrukcyjna 50,00 m (według niektórych źródeł - 50,05 m)
wysokość boczna ??,?? m
wysokość kadłuba 27,00 m
zanurzenie konstrukcyjne 12,50 m
zanurzenie maksymalne 13,621 m
zanurzenie pod balastem 9,60 m
wysokość wolnej burty 7,982 m
nośność 121 910 t
wyporność 164 533,4 t
tonaż pojemnościowy brutto 136 980
pojemność ładunkowa (bez zbiorników resztkowych, przy 98 % zapełnienia) 205 981 m³
całkowita pojemność zbiorników ładunkowych (około) 210 000 m³ (według innych źródeł - 210 100 m³)
napęd główny 2 silniki wysokoprężne typu 6S70ME-C (MAN B&W)
moc napędu głównego (dwa silniki główne, dwie śruby) 37 319 kW (50 740 KM)
śruby napędowe dwie, o stałym skoku, produkcji MMG (Mecklenburger Metallguss)
prędkość eksploatacyjna 21,1 węzłów
siłownia pomocnicza 5 zespołów prądotwórczych opartych na silnikach wysokoprężnych typu 7L32/40 (MAN B&W)
klasyfikacja Lloyds Register
USD
EUR
CHF
GBP