- Od końca II wojny światowej poziom hałasu w morzach i oceanach wzrósł wielokrotnie. Tymczasem organizmy zamieszkujące morza są bardzo czułe na hałas, a dźwięk pod wodą rozchodzi się dużo dalej i z dużo większą siłą niż w powietrzu - mówi dr hab. Jarosław Tęgowski z Zakładu Geologii Morza Uniwersytetu Gdańskiego.
Do końca roku potrwają badania, na podstawie których powstanie mapa hałasu w Bałtyku. Dane zbiera 40 sond ulokowanych w różnych punktach akwenu. Naukowcy z sześciu państw, w tym Polski, liczą, że pomogą uchronić morskie stworzenia przed skutkami podwodnego zgiełku.
Sondy umieszczono u brzegów Szwecji, Danii, Polski, Niemiec, Estonii i Finlandia. Każdy z krajów ulokował w morzu od czterech do 10 urządzeń. Polska rozmieściła wzdłuż swojego brzegu pięć. Sondy umieszczono na głębokości od kilkunastu do nawet 90 metrów, a ich lokalizację wybrano tak, by zebrane przez nie informacje dostarczyły jak najpełniejszych danych na temat hałasu w całym akwenie.
Urządzenia rozpoczęły pracę 1 stycznia, a zakończą ją ostatniego dnia grudnia. Pozyskane z nich dane pokażą więc, jak wygląda morski hałas w Bałtyku na przestrzeni roku.
Równolegle z rejestracją podwodnych dźwięków autorzy projektu zbierają też przez cały 2014 rok dane dotyczące aktualnego ruchu statków na morzu, bo to właśnie statki są głównym źródłem podwodnego hałasu. Gromadzone są informacje na temat typu i wielkości jednostek, prędkości, z jaką się poruszają.
- Nieustanne, bieżące monitorowanie podwodnego hałasu jest drogie, a po wprowadzeniu do takiego programu informacji na temat aktualnego ruchu statków na Morzu Bałtyckim, otrzymamy przybliżoną, ale miarodajną informację, na temat tego, jakie w danym momencie w danym miejscu panuje natężenie dźwięku - tłumaczy dr hab. Jarosław Tęgowski z Zakładu Geologii Morza Uniwersytetu Gdańskiego, który - wraz z pracownikami Stacji Morskiej UG w Helu koordynuje polską częścią projektu badania podwodnego hałasu.
Polskie Radio
USD
EUR
CHF
GBP